Rozdział 11

- Jak się nazywasz? – spytałam dziewczynkę.

- Alice. – wychlipała.

- Powiesz nam jak się czujesz? – spytałam, zerkając na stojących nade mną lekarzy. Mała nie powiedziała zbyt wiele. Jedynie pokręciła głową.

- Why? – dodała Jonson. Alice podniosła na nią wzrok i ponownie się rozpłakała. Lekarka się poddała i unosząc dłonie w geście kapitulacji wyszła do innego pomieszczenia.

- A może pójdziesz ze mną do pokoju i powiesz mi, jeśli będziesz chciała. – lekarze chcieliby wyciągnąć od roztrzęsionego dziecka wszystko na raz, a tak się składa, że ja przez te kilka lat też zdobyłam jakieś doświadczenie. Dziewczynka przytaknęła. Wzięła mnie za rękę i razem poszłyśmy do mojej sali. Posadziłam małą na łóżku i rozpoczęłam swój wywiad.

- Co się stało? – spytałam kucając przed nią.

- Nie wiem… Wjechało w nas inne auto. – powiedziała. No tak. Przecież nie zda mi sprawozdania z wypadku.

- A pamiętasz, kto nim jechał? – pokręciła główką.

- A co to był za samochód?

- Taki duży, czerwony. – szepnęła, a ja uniosłam palec do góry i zapisałam spostrzeżenie w notesie. Czułam się jak James Bond, ale tylko ja mogłam tu jakoś pomóc, dopóki nie ściągną tłumacza.

- Mieszkasz tutaj, bo jesteś z Polski, prawda? – ponownie zapytałam.

- Tak. Od urodzenia.

- Rozumiem. I nie znasz angielskiego? – zdziwiłam się.

-Nie. Tylko troszkę. Chodzę do szkoły, gdzie mówią po polsku.

- Aha. To wyjaśnia sprawę. – uśmiechnęłam się. – A ile masz lat?

- 7

- Czyli chodzisz do pierwszej klasy?

- Tak.

- A masz tu jakąś rodzinę?

- Tak. Moim wujkiem jest ten znany… – przerwała jej doktor Jonson, wchodząc do sali i biorąc Alice na badania. Usiadłam na łóżku i wzięłam telefon do ręki. Dwa nieodebrane połączenia od Matt’a. Zadzwoniłam do niego. Za chwilę usłyszałam znajomy głos, jednak tym razem był jakiś inny.

- Cześć Matt, dzwoniłeś.

- Tak. Stało się coś strasznego…

- Matthew. Co jest? – przestraszyłam się.

- Moja siostra zginęła w wypadku samochodowym. – czułam, ze się rozpłakał.

- O mój Boże…  Tak strasznie mi przykro. - przeraziłam się i nic więcej nie mogłam powiedzieć.

- Po jutrze ma być jej pogrzeb. Nie dostanę się do Buffalo  w parę godzin. Monika, proszę cię, jesteś w Bostonie. Jedź tam za mnie. Moi rodzice cię znają. Mówiłem im o tobie. Będziesz jak rodzina, błagam cię…

- Oczywiście Matt. Postaram się tam dotrzeć. O której i gdzie będzie pogrzeb? – niestety czekała mnie jeszcze jedna przykra przeprawa przed przeszczepem. Wzięłam się w garść i spisałam wszystkie informacje. 

Rozłączyłam się, a potem zaczęłam szukać jakiegoś taniego biletu z Bostonu do Buffalo. Zamówiłam lot o godzinie osiemnastej, kolejnego dnia.

Poszłam wziąć kąpiel i położyłam się spać. 

Rano znowu obudziła mnie doktor Jonson z młodą pacjentką. Dziewczynka była na mnie skazana, jednak mnie to nie martwiło. W końcu uwielbiałam dzieci. Wstałam, ubrałam się i zjadłam niewielkie śniadanie, poczym poszłam do Alice.

- Co porabiamy? – wzięłam ja za rękę i skierowałam się w stronę plaży.

- Lecę dzisiaj wieczorem na pogrzeb rodziców. – powiedziała smutno.

- A dokąd? – w mojej głowie zaczęły snuć się pewne przypuszczenia.

- Do Bufallo. – poczułam się, jakby strzelił we mnie piorun. Dlaczego Matt nic nie wspomniał o mężu i dziecku swojej siostry? Czy był aż tak bezduszny, żeby nie interesować się losem siostrzenicy?

- Ach tak… Bo wiesz, tak się składa, że ja też tam jadę.

- Naprawdę? Samolotem?

- Tak. Dzisiaj o osiemnastej. Zgadza się?

- Oczywiście. – Alice rzuciła mi się na szyję, jednak mi nie było w cale się z czego cieszyć.

Przed wylotem zadzwoniłam do Andersona. Chciałam wyjaśnić całą tą sytuację.

- Cześć Monia, lecisz za godzinę, tak?

- Tak. Jest coś, o czym musimy porozmawiać. Twoja siostra miała córkę i męża, prawda?

- Tak. Oboje zginęli… - powiedział nostalgicznym głosem.

- A właśnie, że nie…

Przepraszam, że dodaję dzisiaj, ale stwierdziłam, że ten rozdział wymaga poprawek, więc jeszcze chwilę nad nim popracowałam. Jadę w Niedzielę do Grecji i nie jestem pewna, czy dam radę dodawać tam rozdziały. Wi-fi podobno jest, tylko nie wiadomo jak z prędkością Internetu… Jak się nastawiacie na mecze z Bułgarią? J